Teoria martwego konia w Scrumie

Między zwinnością a oddaniem się osiąganiu celów istnieje delikatny balans. Oddanie się czemuś może skutkować sztywnym podejściem, jeśli skupimy się na planie lub kierunku zamiast na celu. Można ewentualnie elastycznie zmieniać kierunki, bez osiągania czy nawet ustalania celów. Ktoś może po prostu luźno próbować, bez zamiaru dotarcia gdziekolwiek. 

Sztuką jest wiedzieć, kiedy zsiąść z konia

Błąd „pretensjonalnego sukcesu”

W biznesie, gdy doświadczamy trudności lub niepowodzenia, zwykle odnosimy to do naszych wysiłków, zaangażowania, metod i zasobów. Jednak, gdy nasze metody i zasoby wydają się zawodzić, to słyszymy, że robimy coś nie-tak lub nie staramy się wystarczająco mocno. Mądrość plemienna Indian, przekazywana z pokolenia na pokolenie, mówi: „Kiedy odkryjesz, że jeździsz na koniu, a koń pada, to najlepszą strategią jest zsiąść” - Teoria martwego konia. Nasza zdolność do podjęcia decyzji o najlepszym sposobie postępowania zależy od naszej zdolności ustalenia, czy koń rzeczywiście jest martwy.

Ale ta umiejętność w biznesie nie zawsze jest doceniana lub dobrze odbierana. W wielu organizacjach potrzeba dużej odwagi, by zasugerować, że „koń może być martwy”. Tym, którzy wysuwają takie wnioski, można powiedzieć: „Nie przychodź z problemami, przychodź z rozwiązaniami”. Będą oni uważani za pesymistów i postrzegani jako niezaangażowani. Jesteśmy tendencyjni i szukamy dowodów, kiedy coś działa, a nie kiedy nie działa. Bierzemy udział w sztuce wystawianej w „teatrze sukcesu”. Utopiony koszt również odgrywa tutaj dużą rolę: niechęć do spasowania, gdy już się w coś dużo zainwestowało.

Jesteśmy również stronniczy w tym, że kiedy próbujemy zweryfikować hipotezy, często nie traktujemy obalenia niektórych z nich jako sukces. W Scrumie, gdy dążymy do Wizji produktu oraz Celów sprintu, powinniśmy postarać się „najpierw nauczyć najważniejszej rzeczy”. Powinniśmy przede wszystkim zweryfikować nasze najbardziej ryzykowne założenia.

To nie koń… to Ty!

Kiedy powiedziano nam, żebyśmy jechali dalej, ale koń się nie rusza, to kierownictwo może rozważać następujące rzeczy:

• Kupno lepszego bicza
• Zmianę jeźdźca
• Powołanie komitetu do badań nad koniem
• Organizowanie wizyty w innych krajach, aby zobaczyć, jak inne kultury jeżdżą na martwych koniach
• Obniżenie standardów, aby umożliwić włączenie martwych koni
• Ponowna klasyfikacja martwego konia jako kogoś z upośledzonymi funkcjami życiowymi
• Zatrudnianie kontraktorów, aby jechali na martwym koniu
• Zapewnienie dodatkowego finansowania oraz szkolenia w celu zwiększenia wydajności martwego konia
• Przeprowadzenie badania produktywności, aby sprawdzić, czy lżejsi jeźdźcy poprawią wydajność martwego konia
• Stwierdzenie, że martwy koń nie musi być karmiony, jest mniej kosztowne, niesie mniejszy narzut i dlatego zwiększa rentowność firmy bardziej, niż inne konie
• Przeredagowanie oczekiwanych wymagań wydajnościowych dla wszystkich koni

Oraz moje ulubione:

• Awansowanie martwego konia na stanowisko kierownicze

Martwe konie w Scrumie

Można by argumentować, że Scrum przede wszystkim zapobiega śmierci koni, ponieważ Zespoły scrumowe często badają ich zdrowie. Nie daj się jednak zwieść, ponieważ to błędne przekonanie przejawia się również w Scrumie i Agile'u.

• Zespół programistów musi być interdyscyplinarny, aby mieć wszystkie kompetencje do jazdy na martwych koniach
• Zaprzęgnij kilka martwych koni, aby zwiększyć velocity
• Wprowadź „jazdę konną w parach”: przypisz jeźdźców do martwych koni parami
• Usuń dług techniczny, aby zmniejszyć całkowity koszt posiadania martwych koni
• Powiedz Scrum Masterowi, żeby naprawił martwego konia — w końcu to oni są odpowiedzialni za usuwanie przeszkód, prawda?
• Obwiniaj zespół programistów za niedocenianie ich umiejętności jazdy na martwych koniach
• Obwiniaj zespół programistów za brak umiejętności, kreatywności i zaangażowania w jeździe na martwych koniach.
• Sprowadź product ownera, aby ponownie podkreślił wizję dalszej jazdy. Ma to zmotywować zespół programistów do ponownej jazdy na martwym koniu
• Gdy zespół programistów sugeruje zejście z martwego konia, połóż ponownie nacisk na znaczenie wartości scrumowej dotyczącej zobowiązania wobec martwych koni
• Poinformuj zespół, że jest „samoorganizujący się” i „zwinny”. Członkowie są odpowiedzialni za znalezienie sposobu na dalszą jazdę na martwym koniu
• Jeśli inspektor stwierdzi, że jeden lub więcej koni wykracza poza dopuszczalne limity, w wyniku czego koń nie będzie mógł już w ogóle nigdzie jechać, to należy go jak najszybciej wyregulować, aby zminimalizować dalsze odchylenie

Rozpoznanie, że koń jest martwy

To przypomina mi opowieść dla dzieci zatytułowaną „Nowe szaty cesarza”, w której mały chłopiec krzyczał w czasie parady:

„On nic na sobie nie ma!”

Nowe szaty cesarza istnieją wszędzie w biznesie, ponieważ „pretensjonalne sukcesy” są normą. W tych przykładach łatwo jest zidentyfikować „martwego konia” lub „nagiego cesarza”. W biznesie niestety często nie jest to takie oczywiste. Podsumowując, należy zachować rezerwę w stwierdzeniu, że koń jest martwy, a cesarz nagi.

Mogą wystąpić reperkusje. Nie należy też nazywać konia „martwym”, zanim w rzeczywistości będzie martwy, zostawiając go z tyłu, dlatego, że nie poruszał się i po prostu odpoczywał.

„Nie jest martwa, ona drzemie!”

„Martwa Papuga” Monty Pythona

Scrum ma mechanikę wykrywania i uwidaczniania martwych koni. Pomagają w tym podstawowe wartości Scruma. Rozwijanie transparentności (transparency) pomaga zespołom widzieć i rozumieć rzeczy takimi, jakie w rzeczywistości są. Zespoły rozwijają wtedy świadomość sytuacyjną, wspólne zrozumienie i szczerość. Inspekcje (inspection) pomagają zespołom ustalić, czy rzeczywiście mają do czynienia z martwym koniem. Dzięki adaptacji (adaptation) są w stanie zsiąść i przejść dalej.

Reagowanie na zmianę ponad podążaniem za planem - Manifest Agile

Wartości Scrum istnieją, aby pomóc zespołom zejść z konia w porę. Członkowie Zespołu scrumowego mają odwagę postępować właściwie: zadeklarować, że jest martwy i zsiąść. Zespół scrumowy i jego interesariusze zgodzili się być otwarci na wyzwania: nazywają konia zgodnie z jego stanem: „martwy”. Członkowie zespołu szanują się nawzajem, więc nie obwiniają się o śmierć konia. Z perspektywy czasu wyciągną odpowiednią naukę, ocenią pierwotną przyczynę i dostosują się w przyszłości.

Zespoły często nie uważają anulowania Sprintu za prawidłową adaptację. Jeśli Product Owner zgadza się, że ponieważ celem całej podróży była sprzedaż tego konia interesariuszom, to bez konia, nie ma sensu jechać. Product Owner zgadza się, że martwy koń będzie dla interesariuszy bezwartościowy. W ten sposób PO anuluje podróż i poinformuje o tym zainteresowane strony.

Koń jest już martwy

Teoria martwego konia w kontekście Scruma polega na wzmocnieniu zespołu. Jeźdźcy zmuszeni do jazdy na martwym koniu, będą tylko tak wydajni, jak sam koń.

Zapewnij im wsparcie i odpowiednie środowisko, no i uwierz, że są w stanie wykonać swoją pracę — Manifest Agile

Czy Twój zespół próbuje obecnie jeździć na martwych koniach i albo nie może, albo odmawia zejścia? Czy technika, funkcja lub metoda „X” jest żywa, czy martwa? Dlaczego nie zrobić „Dead Horse Retro”? Mam nadzieję, że przytoczona analogia pomoże Twojemu zespołowi w wyczuciu, kiedy należy zejść z martwego konia.

Podsumowanie

Musimy sprawdzić przydatność naszych interwencji/eksperymentów i porzucić/zmienić je, jeśli stwierdzimy, że są to lokalne optymalizację z punktu widzenia całego systemu. Musimy nauczyć się minimalizacji czasu między nauką a adaptacją (czas między śmiercią konia a zejściem z konia). A to wymaga transparentności.

„Transparentność wymaga, aby te aspekty były zdefiniowane przez wspólny standard — obserwatorzy mają wtedy wspólne zrozumienie tego, co się widzi”

Dzięki temu obserwatorzy będą rozumieć, co oznacza „martwy” i unikną znalezienia się w podobnej sytuacji do tej przedstawionej w skeczu Martwa Papuga, sytuacji nagiego cesarza lub Teorii martwego konia. Co więcej, chcę aby ten artykuł i teoria pozwoliły organizacjom na szczerą i bezpieczną dyskusję, z odrobiną humoru, aby przełamać lody. I na koniec: w Scrumie jesteśmy trochę, jak turyści — zwiedzamy, a nie dążymy ślepo do celu, warto więc zastanowić się nad następującym cytatem:

Drogi są dla koni i biznesmenów. Nie podróżuję nimi zbyt często, bo względnie nigdzie mi się nie śpieszy — Henry David Thoreau, Walking