PIT 0% dla młodych. Dla wszystkich poniżej 26. roku życia?

1 sierpnia 2019 r. zaczął obowiązywać zerowy PIT. Przepisy zwalniają z podatku przychody z umów o pracę i umów zlecenia osób do ukończenia 26. roku życia. Maksymalna kwota zwolnienia wynosi 85 528 zł w skali roku.

Zerowy PIT w praktyce

Zgodnie z nowymi przepisami, osoby do 26. roku życia, otrzymujące przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz umów zlecenia, w praktyce nie płacą (z pewnym wyjątkami) podatku od kwoty przychodu, nieprzekraczającej w roku podatkowym 85 528 zł. Limit obowiązuje niezależnie od ilości zawartych umów i ilości firm, z którymi zostały zawarte. 

Z dzisiejszej perspektywy ważne jest to, że z uwagi na to, że przepisy weszły w życie z początkiem sierpnia, w 2019 r. obowiązywać będą przez 5 miesięcy. W związku z tym limit zwolnienia w 2019 r. wyniesie odpowiednie 5/12 powyższej kwoty czyli 35 636,67 zł. Limit ten będzie stosowany tylko do przychodów osiągniętych po 1 sierpnia 2019 r.

Innymi słowy, przychody osiągnięte w pierwszej części roku (styczeń-lipiec) nie będą wliczane do limitu i będą podlegały opodatkowaniu na dotychczasowych zasadach – skalą podatkową (18/32%). Dla przykładu:

Jeżeli podatnik w pierwszej części roku otrzymał wynagrodzenie w wysokości 50 000 zł, a od sierpnia do końca roku otrzyma 30 000 zł, to opodatkowaniu według skali podatkowej (18/32%) będzie dochód za okres od stycznia do lipca w wysokości 50 000 zł. Natomiast dochód z drugiej części roku w wysokości 30 000 zł zostanie zwolniony zgodnie z nowymi przepisami (bowiem nie przekroczy progu na 2019 r. – 35 636,67 zł).

W odniesieniu do przychodów uzyskanych od 1 sierpnia 2019 r. zwolnienie będzie stosowane w ramach zeznania podatkowego składanego przez podatnika za rok 2019. Natomiast jeżeli podatnik (pracownik) chciałby, żeby już zaliczki w ciągu roku nie były pobierane, możliwe jest złożenie oświadczenia płatnikowi (pracodawcy), że dochody uzyskane od płatnika w okresie sierpień-grudzień 2019, będą w całości korzystały ze zwolnienia od PIT. W takim przypadku płatnik nie będzie pobierał zaliczek na podatek – a pracownik wcześniej odczuje korzyść ze zwolnienia. 

Po okresie przejściowym, przy obliczaniu zaliczek na PIT przez płatnika, zwolnienie będzie uwzględniane po raz pierwszy do przychodów uzyskanych od 1 stycznia 2020 r. Możliwe jest jednak, aby podatnik (pracownik) złożył płatnikowi wniosek o niestosowanie zwolnienia. W takim przypadku w odniesieniu do przychodów uzyskanych od 1 stycznia 2020 r. płatnik będzie pobierał zaliczki. Złożenie takiego wniosku będzie miało sens w przypadku umów z kilkoma pracodawcami/zleceniodawcami oraz w momencie kiedy przychody przekraczają próg roczny.

Dzięki temu nie dojdzie do sytuacji, w której płatnicy nie będą odprowadzać zaliczki na podatek pomimo przekroczenia progu 85 528 zł sumy przychodów od wszystkich pracodawców/zleceniodawców. Nie odprowadzanie zaliczek w trakcie roku (przy przekroczeniu progu zwolnienia) spowoduje obowiązek dopłaty podatku w ramach zeznania rocznego.

Nadwyżka przychodów ponad kwotę limitu 85 528 zł (odpowiednio w 2019 r. ponad 35 636,67 zł) podlegać będzie opodatkowaniu na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej, w tym z uwzględnieniem tzw. kwoty wolnej od podatku (oraz preferencyjnych zasad obliczania podatku przewidzianych dla małżonków oraz osób samotnie wychowujących dzieci).

Koszty uzyskania przychodu

Do nadwyżki przychodów ponad kwotę limitu 85 528 zł (odpowiednio w 2019 r. ponad 35 636,67 zł) będą mieć zastosowanie koszty uzyskania przychodów określone dla przychodów z pracy (oraz umowy zlecenia). Wysokość kosztów nie będzie mogła przekroczyć kwoty przychodów z danego źródła, które podlega opodatkowaniu. 

Natomiast pracownik, w przypadku zastosowania zwolnienia, nie będzie miał w odniesieniu do przychodów z pracy, prawa do preferencyjnych, podwyższonych 50% kosztów uzyskania. W przypadku kiedy pracownik łączy kilka tytułów zatrudnienia (np. kilka umów o pracę) i będzie korzystał ze zwolnienia, nie skorzysta z 50% kosztów do żadnego z tych tytułów. Niezależnie od powyższego, pracownik może zrezygnować ze zwolnienia i nadal stosować 50% kosztów do całości wynagrodzenia, o ile uzna to za preferowane rozwiązanie.

Podsumowanie

Końcowo należy zwrócić uwagę, że nowe przepisy nie dotyczą osób zatrudnionych w oparciu o umowę o dzieło oraz osób samozatrudnionych, współpracujących z usługobiorcami na podstawie umów o świadczenie usług (B2B). Mając powyższe na uwadze należy zaznaczyć, że osoby te nie mogą skorzystać z preferencji jaką jest zerowy PIT dla młodych w stosunku do przychodów z umowy o dzieło, samozatrudnienia.

Podobna sytuacja dotyczy przychodów związanych z np. zasiłkami (chorobowy, macierzyński, rehabilitacyjny, dla bezrobotnych) – preferencja w postaci zerowego PIT nie obowiązuje. Natomiast w przypadku kilku źródeł przychodów (np. samozatrudnienie oraz umowa o pracę) możliwe jest zastosowanie zerowego PIT w stosunku do przychodów z umowy o pracę.

Zapisz się na konsultację podatkową z jednym z naszych ekspertów.